Aanvallers jagen als roofdieren… Zij vragen zich continu af: “welke persoon is zwak, let niet op of bevindt zich op de verkeerde tijd op de verkeerde plek?” Helaas gaat het hier niet over een voetbalwedstrijd of een potje rugby, dit is helaas de keiharde realiteit op straat.

De berichten over straatroven en steekpartijen verschijnen steeds vaker in onze regio, Almere heeft steeds meer last van gewelddadige misdrijven. Criminelen die zich in elkaars vaarwater begeven en daar een prijs voor moeten betalen, of jongens en meisjes die van school naar huis fietsen moeten het ontgelden. Maar ook de pizzabezorger, die op soms gewelddadige wijze wordt ontdaan van zijn mobiel en welverdiende fooi.

Een aanval op een persoon is er niet ‘zomaar, ineens’, deze aanval doorloopt meestal vier (soms drie) fases. Bij elk van de stappen vóór de aanval (stap vier) kunnen we actie ondernemen om te proberen om deze aanval te stoppen.

Fase 1 – de observatie

De eerste stap tot een aanval is de observatie. De aanvaller zoekt, als een roofdier, naar het kleine, zwakke, niet oplettende schaapje. Liefst in een omgeving waar een aanval niet snel opgemerkt wordt. Wie kent de verhalen over het Spoorbaanpad in de avond niet?

Een sterke uitstraling kan er al voor zorgen dat jij niet wordt gezien als een mogelijk slachtoffer. Denk daarbij aan rechtop lopen, schouders naar achteren en blik vooruit. Tijdens de observatiefase kijkt de aanvaller ook naar de mate van oplettendheid. Dat maakt veel mensen al snel een makkelijk slachtoffer, want zeg nou eerlijk; we lopen allemaal wel eens met oordoppen in en volle focus op je net ontvangen berichten op WhatsApp. Verder is een drukke winkelstraat nou niet echt de perfecte plek voor een aanval, hoewel in deze dagen de winkelstraten vrij verlaten zijn. Plekken waar weinig mensen passeren, donkere paden en rustige parken zijn ideaal om ongezien een aanval in te zetten.

Fase 2 – de toenadering

Wanneer de aanvaller zijn prooi heeft uitgezocht is het tijd voor de toenadering om de afstand zodanig te verkleinen dat de aanval kan worden ingezet. De aanvaller kan hiervoor op verschillende manieren te werk gaan. De aanvaller kan natuurlijk zichzelf verplaatsen richting het slachtoffer, maar kan zichzelf ook zo positioneren dat het slachtoffer zelf, onbewust, de afstand verkleint. Als de aanvaller ziet dat jij onderweg bent naar de winkel of bushalte, of in de richting van de aanvaller loopt kan hij heel simpel wachten totdat je voorbijkomt.

Wees daarom alert wanneer iemand ineens naar je toe loopt, als iemand ineens zijn pas versneld om dichterbij te komen, of plotseling oversteekt zodra hij of zij je ziet. Behoud afstand tot een onbekend persoon. Een goede regel voor jezelf zou moeten zijn dat je ongeveer twee armlengtes afstand bewaard tot een onbekend persoon. Als een persoon zich daar niet aan houdt kun je altijd zelf weer die afstand creëren.

Fase 3 – de communicatie

Deze tweede fase kan heel goed samenvallen met de derde fase, de communicatie. Deze derde fase hoeft niet altijd aanwezig te zijn, maar kan tactisch worden ingezet door de aanvaller om de afstand te verkleinen. “Mag ik je misschien iets vragen?” En voor je het weet staat de aanvaller pal voor je neus (geen twee armlengtes dus)! Ook kan de aanvaller je door middel van communicatie meelokken naar een plek waar hij de aanval wil uitvoeren.

Ook in deze laatste stap voordat de daadwerkelijke aanval wordt ingezet kun je bovenstaande stappen nog corrigeren. Geef duidelijk en in een korte zin aan wat je van deze persoon wilt: “Je mag me niks vragen, ik wil dat je weg gaat!” of “Nee, ik ga niet met je mee!” Neem een stevige houding aan (de tactical stance of, als je een conflict verwacht, de gevechtshouding) en zorg voor minimaal 2 armlengtes tot deze persoon.

Fase 4 – de aanval

Je onderbuikgevoel speelt op. Je denkt: “Deze persoon staat toch wel erg dichtbij… Hij wil de tijd weten?” “Hé, hij heeft zelf een horloge om… moet ik wegstappen of toch…” Het is al te laat, de persoon die vanuit het niets op rap tempo naar jou toe kwam lopen heeft je vastgepakt, één hand op je schouder zodat je niet meer weg kan en één hand over je mond zodat je niet meer om hulp kunt roepen. Je bent, zonder dat je het door had, bij stap vier aanbeland.

De aanvaller schiet en scoort… had je jezelf maar buitenspel gezet, dan was de aanval op tijd gestopt.

Het kan altijd gebeuren dat je de vierde fase beland, de fases kunnen elkaar in enkele secondes opvolgen. Dan is het fijn als je je op het fysieke conflict hebt voorbereid. Het trainen en drillen van zelfverdedigingstechnieken tijdens de lessen kan het verschil maken tussen bevriezen of vechten.